"Wichrowe wzgórza" Emily Bronte

Dziś "rzutem na taśmę" recenzja "Wichrowych wzgórz".  Przed lekturą o fabule wiedziałam tylko, że opowiada o wielkiej miłości Heathcliffa i Cathy, a czytając miałam wyraźnie przed oczami Juliette Binoche i Ralpha Finnesa (mimo, że filmu nie oglądałam to musiał mi gdzieś mignąć).

"Wichrowe wzgórza" to jedna z najbardziej znanych XIX-wiecznych powieści angielskich. Początkowo została uznana za zbyt brutalną i szokującą, jednak z biegem czasu zaczęła cieszyć się coraz większą popularnością. Akcja powieści toczy się w tytułowych Wichrowych Wzgorzach i leżącym nieopodal Drozdowym Gnieździe. Do posiadłości przybywa nowy dzierżawca - pan Lockwood. Postanawia on odwiedzić okolicznego dziedzica Heathcliffa. Na miejscu zastaje tam całą gamę oryginalnych postaci, na czele z ponurym gospodarzem. Zaciekawiony Lockwood prosi swoją gospodynię Nelly Dean o opowiedzenie historii mieszkańców Wichrowych Wzgórz.

W Wichrowych Wzgórzach mieszka rodzina Earnshaw'ów, gdzie młoda Nelly jest służącą. Pewnego dnia gospodarz wyjeżdża do Liverpoolu, a do domu, zamist prezentów dla dzieci, przywozi małego, brudnego sierotę, którego znalazł na ulicach miasta. Bezimienny chłopiec szybko zostaje nazwany Heathcliffem, a stary Earnshaw traktuje go lepiej niż własne dzieci. Początkowo Hindley i Cathy są nieufni wobec chłopca. Cathy wkrótce zaczyna traktować go jak brata, jednak Hindley nienawidzi go coraz bardziej. Po śmierci ojca degraduje przybranego brata do roli służącego i wielokrotnie go upokarza. Po narodzinach syna i śmierci żony młody Earnshaw pogrąża sie w rozpaczy i pijaństwu. Dorastający razem Cathy i Heathcliff zaczynają darzyć sie uczuciem. Wszystko zmienia się jednak, gdy dziewczyna poznaje Lintona, młodego dziedzica Drozdowego Gniazda.

"Wichrowe wzgórza" to książka przede wszystkim o miłości pięknej, niespełnionej i destrukcyjnej. Uczucie jakim dażą się Katarzyna i Heathcliff jest osią tej opowieści, przyczyną wszystkich nieszczęść i cierpienia bohaterów.  Katarzyna Earnshaw - Linton postać samolubna, rozpieszczona i bezduszna, Heathcliff dziki i okrutny dażą się wyniszczającą miłością, nie mogą żyć bez siebie, ale i z sobą. Choć tych dwoje bohaterów trudno polubić, ale nie można odmówić piękna ich uczuciu. Mało, która postać w powieści Bronte budzi sympatię, większość z bohaterów jest okrutna i zadufana w sobie. Najbardziej pulubiłam Haretona, "wychowanka" Heathcliffa.

Mimo, że od pierwszego wydania "Wichrowych Wzgórz" minęło ponad 150 lat wciąż czyta się ją znakomicie. Atmosfera jest mroczna i przytłaczająca, bohaterami targają silne namiętności, a wspaniałe opisy dopełniają całości. W książce czuć nutkę szleństwa. Cieszę się, że Trójka e-pik "zmusiła" mnie do przeczytania powieści Emily Bronte i mam nadzieję, że powieści jej sióstr są równie dobre.

Po lekturze obejrzałam film, ten z 1992 roku - nie tak dobry jak książka, ale będę twierdzić, że Ralph Finnes i jego hipnotyzujące oczy to jedyny słuszny Heathcliff :)