"Ostatnie życzenie" Andrzej Sapkowski

Są takie książki do których wraca się jak do starych przyjaciół. Dla mnie tymi dobrymi znajomymi są m.in ksiażki Andrzeja Sapkowskiego. Po raz pierwszy do Sagi o wiedźminie namówiła mnie moja przyjaciółka ponad 10 lat temu. Do sagi wrócilam z dwóch powodów: po pierwsze to moje ostatnie studenckie wakacje i niedługo czasu na czytanie będzie co raz mniej, po drugie słyszała plotki, że AS zamierza napisać kontynuację Wiedźmina.

Ponowne czytanie Sagi zaczęłam od "Krwi elfów" i kończę zbiorem opowiadań - najpierw "Ostatnie życzenie", wkrótce zamierzam przeczytać "Miecz przeznaczenia".

Świat na ostrzu miecza. Oszałamiająca akcja, mistrzowskie dialogi, sytuacje nie do zapomnienia. Wiedźmin nie jest rębajłą pokroju Conana. To mistrz miecza i fachowiec czarodziejstwa strzegący moralnej i biologicznej równowagi w cudownym świecie fantasy. Z woli Sapkowskiego w ów świat pełen potworów i bujnych charakterów, skomplikowanych intryg i eksplodujących namiętności wnosi Geralt nasze problemy, mitologie i nowoczesny punkt widzenia. Staje się więc widzem i bohaterem, oskarżonym i sędzią, kochankiem i błaznem, ofiarą i katem. Przewrotna literacka robota.

"Ostatnie życzenie" to zbiór opowiadań, który jest wprowadzeniem w świat wiedźmina Geralta z Rivii. Książka składa sie z 6 odrębnych opowiadań, przeplatanych fragmentami opowiadania głównego "Głos rozsądku". Każde z nich uzupełnia wiedzę na temat wiedźmina, jego świata i przyjaciół. Poznajemy Nenneke, Jaskra i Yennefer, a wydarzenia z opowiadania "Kwestia ceny" mają kluczowe znaczenie dla całej fabuły cyklu.

Trudno napisać cos odkrywczego o "Ostatnim życzeniu" czy całej sadze, gdyż były już chwalone chyba przez wszystkich. Co dla AS-a stało się kluczem do sukcesu? Moim zdaniem przede wszystkim wyraziste postacie i inteligentny humor. Sapkowski w mistrzowski sposob rozprawia się też z legendami, bajkami i ludowymi powiedzonkami:

-Prawda. Północ blisko, ogieńprzygasa. Posiedzę jeszcze, zawsze najlepiej układało mi się rymy przy dogasającym ogniu. A potrzebuję dla mojej ballady tytułu. Ładnego tytułu.

- Może "Kraniec świata"?

- Banalne - parsknął poeta. - Nawet jeśli to faktycznie kraniec, trzeba to miejsce określić inaczej. Metaforycznie. Zakładam, że wiesz, co to metafora, Geralt? Hm... Niech pomyślę... "Tam, gdzie..." Cholera. "Tam, gdzie..."

- Dobranoc - powiedział diabeł. (Andrzej Sapkowski "Ostatnie życzenie" str.212)

Język jakim posługuje się autor to czysta poezja. dialogi skrzą się od humoru i ironi (Geralt- Jaskier, Geralt- Nenneke!!). Do tego cały szereg ciekawych postaci drugo i trzecioplanowych i cała masa "potworów", z którymi walczy Geralt.

Nie moge doczekać się kiedy ponownie przeczytam "Miecz przeznaczenia", ale będzie mi też przykro bo będzie to oznaczało, że z Geraltem i spółką bedę się musiała na jakiś czas pożegnać. Mimo wszystko czekam na kontynuację.