"Szczęśliwi ludzie czytają książki i piją kawę" Agnès Martin-Lugand

Kwintesencją idealnego popołudnia to chwila z dobrą książką i smaczną kawą, najlepiej w dużym kubku. Dlatego gdy zobaczyłam tytuł i okładkę debiutanckiej książki Agnès Martin-Lugand wiedziałam, że muszę ją zdobyć. 

Diane ma wszystko, o czym marzy wiele współczesnych kobiet - udane małżeństwo i wspaniałą córeczkę. Wraz z przyjacielem Felixem prowadzi kawiarenkę literacką w najromantyczniejszym mieście świata - Paryżu. Kilka sekund całkowicie zmienia jej życie. Gdy Klara i Colin giną w wypadku samochodowym, Diane czuje, że nie ma po co żyć. Mija rok odkąd kobieta straciła bliskich i wciąż może otrząsnąć się po tragicznych wydarzeniach - nie wychodzi z domu, nie kąpie się, praktycznie nie je. Dzięki interwencji Felixa, pragnąca świętego spokoju Diane wyjeżdża do małego miasteczka w Irlandii, gdzie zawsze pragnął pojechać jej mąż. Zamieszkuje w małym domku, obok niezwykle gburowatego Irlandczyka, Edwarda i odkrywa, że jej życie wciąż ma sens.

"Szczęśliwi ludzie czytają książki i piją kawę" to fenomen wydawniczy. Książkę autorka wydała własnym sumptem w Internecie, a gdy osiągnęła sukces, prawa do jej wydania sprzedano do kilkunastu krajów. Czemu? Do końca tego nie rozumiem, bo historia francuskiej autorki jest dość prosta i banalna, ale może tytuł był na tyle chwytliwy? Szkoda tylko, że niewiele ma wspólnego z treścią książki. Główna bohaterka co prawda kilka razy wspomina o czytanych książkach, ale to by było na tyle, niewiele autorka wspomina również o Le Gens, prowadzonej przez Diane i Felixa kawiarence literackiej. Jeśli szukacie książki o ludziach kochających kawę i książki to tu tego nie nie znajdziecie. Jest to opowieść o powolnym godzeniu się ze śmiercią bliskich osób i powrotem do "normalnego życia". 

Głównej bohaterka Diane, na początku budzi litość, później bardziej już irytację, jednak najgorszą postacią wykreowaną przez Martin-Lugard był niesympatyczny sąsiad Diane, Edward. Jego wyjątkowo wrogie zachowanie wobec mieszkającej obok kobiety było bardzo dziwne. Najbardziej stereotypową postacią był korzystający z wszelkich uroków życia przyjaciel-gej Felix. Niestety ani bohaterowie, ani fabuła nie są najmocniejszą stroną tej powieści. W atmosferę zielonej wyspy też niestety nie zdołałam się wczuć. "Szczęśliwi ludzie czytają książki i piją kawę" to książka przeciętna, nie wymagająca wielkiego skupienia i wysiłku intelektualnego.