Dzięki książce Koppel poznajemy łącznie 49 astrożon - pierwszą siódemkę - żony pierwszych astronautów z projektu Mercury (1959-63), nową dziewiątkę z ery promu kosmicznego Gemini (1962-66), czternastkę, której mężowie brali udział w misji Gemini oraz księżycowych misjach Apollo (1961-72) oraz dziewiętnastkę, nazywającą siebie "oryginalną". Z przeciętnych kur domowych, żon pilotów wojskowych, mieszkających w obskurnych bazach wojskowych szybko stały się międzynarodowymi gwiazdami, których każdy krok obserwowali dziennikarze. Ich życie zmieniło się o 180 stopni. Dzięki intratnemu kontraktowi z magazynem Life astrożony i ich mężowie wreszcie mogli pozwolić sobie na luksusy, które wcześniej znali tylko z gazet. Mężczyźni spełniali swe marzenia o szybkich samochodach, a kobiety o zadbanych domkach na przedmieściach i pięknych strojach.
Jednak koszta sławy były niebagatelne. "Idealne" rodziny cały czas żyły na świeczniku, każdy ich krok był obserwowany, każde słowo skrzętnie zapisywane. Niepokój na twarzach, w czasie startów ich mężów był uwieczniany przez wszechobecnych reporterów. Dlatego kobiety stworzyły Klub Żon Astronautów. Spotykały się, wymieniały doświadczeniami, wspierały w trudnych chwilach, ale tak jak ich mężowie rywalizowały ze sobą. Życie astrożon nie było usłane różami. Sławę ich mężów można porównać do gwiazd rocka. Pokusy otaczały ich zewsząd, a oddalenie od rodziny robiło swoje. Kobiety często zaciskały zęby, bo od początku wiadomo było, że im bardziej udane małżeństwo, tym większa szansa astronauty na lot. Presja odcisnęła niebagatelne piętno na życiu rodzin astronautów, a większość z małżeństw nie przetrwała próby czasu.
"Żony astronautów" to nie tylko książka o wspaniałych żonach i ich odważnych mężach. To przede wszystkim doskonały obraz amerykańskiego społeczeństwa w latach 60 i 70 XX wieku. W gruncie rzeczy historia żon to opowieść o kobiecej przyjaźni i amerykańskiej tożsamości. Kiedy ich mężów wysyłano w kosmos, one były wysyłane na świecznik, stając się wzorem współczesnej amerykańskiej kobiety. Możliwe, że gdyby nie żony, silne kobiety, które dyskretnie ofiarowały niezbędne wsparcie swoim mężom, człowiek nigdy nie dotarłby na Księżyc.
Serdecznie polecam!
Książkę "Żony astronautów" otrzymałam od księgarni Libroteka
W sumie myślałam, żeby sobie ją kupić, ale stwierdziłam, że to nie mój klimat.
OdpowiedzUsuńTo może być ciekawa lektura, jeśli chodzi o życie w Stanach w latach 60. i 70.tych..
OdpowiedzUsuńpozdrawiam
tommy
Bardzo ciekawa i napisana przystępnym językiem :)
UsuńMam wrażenie, że od jakiegoś czasu coraz częściej mówi się i pisze o kobietach, które stają w cieniu sławniejszych, bardziej zaangażowanych w różne sprawy, mężczyzn.
OdpowiedzUsuńFaktycznie takich książek jest ostatnio sporo, a ja akurat lubię je czytać :)
UsuńNie wiem, chyba jakoś za bardzo nie mam na nią ochoty.
OdpowiedzUsuńNo nie wiem, jakoś nie jestem przekonana do tej książki :)
OdpowiedzUsuńPrzekonaj sie, bo to bardzo dobra książka ;)
UsuńPrzeczytałam ją z wielkim zainteresowaniem, nie ukrywam, że pierwszą część czytało mi się lepiej, później dałam ją Mamie i ją zachwyciła jeszcze bardziej. Mama pamięta te wydarzenia, lepiej niż ja kojarzyła nazwiska
OdpowiedzUsuńMi też pierwszą część czytało się lepiej, później trochę się już gubiłam. Konieczny jest jakiś notesik na notatki w trakcie lektury :)
UsuńLubię takie życiowe książki, więc na pewno ją kiedyś przeczytam :)
OdpowiedzUsuńMam ogromną ochotę przeczytać tę książkę i również jestem zdziwiona, że nikt wcześniej nie podjął się opisania tego tematu skoro żony astronautów też były na świeczniku i musiały być perfekcyjne w każdym calu.
OdpowiedzUsuńZachęcam gorąco :)
UsuńPublikacje o takich kobietach idealnie wpisują się w moje upodobania:)
OdpowiedzUsuńW moje również :)
UsuńBardzo jestem jej ciekawa, choć ogólnie nie przepadam za literaturą faktu tego typu. Za to przepadam za astronomią ;) Dlatego książka czeka na liście.
OdpowiedzUsuńBardzo zachęcająca recenzja :)
OdpowiedzUsuńCzyli że jak ich życie zmieniło się o 360 stopni, to nie zmieniło się wcale, czy ja nie uważałem na matematyce? :D
OdpowiedzUsuńJezuuu co za błąd Dziękuję uważny czytelniku!
UsuńNiezbyt mnie ciekawią te kobiety, szczerze mówiąc. Jedyne, co mnie kusi to ten obraz społeczeństwa przełomu lat 60. i 70. To chyba jednak za mało, by mnie skusić.
OdpowiedzUsuń