"Miłość bez końca" Scott Spencer

"Miłość bez końca" Scotta Spencera została wydana w 1979 roku . Jej autor został nominowany do National Book Award. O książce postanowiło przypomnieć wydawnictwo MUZA za sprawą filmu w reżyserii Shany Feste. Moim błędem było obejrzenie zwiastunu przed lekturą książki. Wydaje się bowiem, że to dwie różne historie.

Jeżeli miłość bez granic jest marzeniem, to jest marzeniem nas wszystkich, marzeniem bardziej powszechnym od pragnienia nieśmiertelności czy odbycia podróży w czasie, i jeśli czymkolwiek różniłem się od innych, to nie porywem, ale uporem, chęcią, aby przenieść owo marzenie poza wszelkie uznawane granice rozsądku i udowodnić, iż nie jest ono wytworem chorej wyobraźni, lecz stanowi rzeczywistość bardziej prawdziwą niż to naiwne, bolesne złudzenie, które nazywamy normalnym życiem.*

Lata 60 i 70. Chicago. Siedemnastoletni David Axelrod i rok młodsza Jade Butterield zakochują się w sobie, siłą pierwszej, prawdziwej miłości. Ich uczucie (a może pożądanie?) ma tak wyniszczającą moc, że zmęczona nim Jade prosi ojca, by zabronił się jej spotykać z ukochanym na 30 dni. Zrozpaczony i nierozumiejący tej decyzji David wpada na plan, którym chce wkupić się w łaski rodziny. Chłopak wywołuje pożar w domu Butterfieldów. Jednak nic nie idzie po jego myśli. Ogień to żywioł nad którym nie można zapanować, a rodzina Butterfieldów nie jest zwykłą rodziną z przedmieść. David przyznaje się do podpalenia i zostaje skazany na pobyt w szpitalu psychiatrycznym. Lata mijają, David wychodzi na zwolnienie warunkowe i pomimo zakazu rozpoczyna poszukiwania Jade i jej bliskich.

Główny bohater David na początku książki wydaje się być zagubionym nastolatkiem, niepotrafiącym poradzić sobie z ogromem uczucia jaki na niego spadł. Niespotykana wolność i swoboda seksualna jaką dają młodej parze rodzice Jade zaskakuje ich i przerasta. Konsekwencje tego są niszczycielskie dla Axelrodów i Butterfieldów. Początkowo sympatyzowałam z Davidem i współczułam mu. Im dalej jednak autor zagłębiał się w umysł chłopaka tym bardziej przerażająco się robiło. Od początku książki obserwujemy jak uczucie Davida zmienia się z młodzieńczego zauroczenia w niszczycielską obsesję. Jade na chwilę dołącza do chłopaka w tej intensywnej relacji, ale nawet ona w pewnej chwili mówi dość.

"Miłość bez końca" nie jest typową powieścią dla młodzieży. Spencer posługuje się trudnym językiem, a jego styl wielu czytelników może uznać za nużący. Dużą część książki stanowią przemyślenia Davida, dlatego "Miłość bez końca" robi momentami wrażenie powieści przegadanej. Książka Spencera w całą pewnością nie jest lekturą łatwą. Wnikanie w pogrążający się w szaleństwie umysł Davida nie sprawiło mi przyjemności, ale było ciekawym przeżyciem. Na plus oceniam również obraz Ameryki lat 60 i 70.

*Scott Spencer "Miłość bez końca", Wydawnictwo MUZA SA, 2014, str. 194