"Uwikłanie" Zygmunt Miłoszewski

"Uwikłanie" to kolejny polski kryminał jaki miałam okazję czytać w ostatnim czasie. I chyba w końcu przemogłam swoją niechęć do rodzimych twórców sensacji. Podobał mi się Hagen, dobrze zapowiada się PM Nowak, a książka Miłoszewskeigo też robi dobre wrażenie.

W zabudowaniach klasztornych w centrum Warszawy zostają znalezione zwłoki mężczyzny. Uczestniczył on w terapii grupowej, zwanej terapią ustawień. Polega ona na wcielaniu się w role rodziny pacjentów i ustawianie ich w przestrzeni zgodnie ze swoimi uczuciami. Zamordowany - Henryk Telak, głęboko nieszczęśliwy po samobójstwie córki próbuje w ten niekonwencjonalny sposób odzyskać spokój. Dlaczego zostaje w okrutny sposób zabity? Jaki związek z morderstwem ma jego terapeuta i inni pacjenci? Jakie tajemnice kryje przeszłość Telaka? Na te pytania stara się odpowiedzieć główny bohater książki - prokurator Teodor Szacki.

Pan prokurator to trzydziestopięcioletni mąż Wiktorii i ojciec siedmioletniej Hani. Jest wysoki, nosi eleganckie garnitury i ma włosy w kolorze...białym. Teodor, dla znajomych Teo jest zmęczonym życiem mężczyzną z objawami kryzysu wieku średniego, który chce jeszcze przeżyć jakąś przygodę. Narzeka na żonę, pracę, kolegów i przełożonych. Nawiązuje też znajomość z atrakcyjną dziennikarką Moniką. Nie zdobędzie Teodor wielu fanek wśród kobiet jako miotający się międzu żoną a kochanką facet. Mimo pewnych wad jest to postać pozytywna, trochę rycerz w lśniącej zbroi prokuratury Rzeczpospolitej Polskiej, uczciwy, dążący do prawdy i z poczuciem humoru. Mnie urzekło szczególnie to:

Szacki uważał, że powinien byc zakaz codziennego donoszenia o polityce. Raz w miesiącu sprawozdanie na dwie szpalty i tyle.*

Miłoszewski jest dobrym obserwatorem polskiego i warszawskiego światka. Ciekawie rysuje postać swojego bohatera i jego otoczenia. Sama intryga kryminalna jednak mnie zawiodła. Zagadka zamkniętego pokoju plus intrygujący pomysł z ustawieniem Berta Hellingera mogłyby dać coś absolutnie wyjątkowego. Ukuło mnie jednak w zakończeniu podobieństwo do jednej z najbardziej znanych książek Agathy Christie. Czyżby autor się inspirował? Nie wiem, ale mi skojarzenie nasunęło się błyskawicznie.

"Uwikłanie" na przemian zachwycało mnie i nużyło. Czasami za dużo było rozważań Szackiego, za mało akcji, ale moje pierwsze spotkanie z tym autorem uważam za bardzo udane. Wkrótce sięgnę po "Ziarno prawdy", które jest podobno nawet lepsze.

Na podstawie "Uwikłania" został w 2011 roku nakręcony film, gdzieś tam mignęły mi plakaty więc przekonana byłam, że rolę głównego bohatera gra Marek Bukowski. Niestety z pewnym rozczarowaniem doczytałam, że Szacki stał się Szacką, którą gra Maja Ostaszewska...Po co? Zupełnie nie pojmuję.

*Zygmunt Miłoszewski "Uwikłanie" 2007 Wydawnictwo W.A.B str. 112