Hobbit

Nie należę do fanatycznych fanów Tolkiena, ani ekranizacji "Władcy pierścienia" Petera Jacksona, ale ucieszyłam się na wieść o przeniesieniu na srebrny ekran "Hobbita". Wczoraj wybrałam się na część pierwszą, z planowanych trzech, "Niezwykłą podróż". Książkę czytałam ponad 10 lat temu, ale fabułę pamiętałam jedynie w zarysach.

Bilbo Baggins, stateczny i poważany hobbit z Shire spisuje swoje wspomnienia z niezwykłej przygody jaką przeżył przed laty. Jego historia zaczyna się wraz z przybyciem czarodzieja Gandalfa, który maluje na jego drzwiach tajemniczy znak. Wkrótce w jego domu pojawia się trzynastu krasnoludów, a Gandalf proponuje Bagginsowi uczestnictwo w wyprawie do Samotnej Góry - dawnej krasnoludzkiej siedziby opanowanej przez smoka Smauga. Bilbo z trudnem decyduje się wyruszyć na misję odzyskania królestwa, jako naczelny włamywacz drużyny.

"Hobbit: Niezwykła podróż" był jednym z najbardziej oczekiwanych filmów 2012 roku w Polsce i na całym świecie. Osób krytykujących i zachwycających się tym filmem będzie pewnie po równo. Ja należę do tych drugich. Peter Jackson po raz kolejny zafundował nam wyprawę do Śródziemia, ale tym razem nie tak śmiertelnie poważną i wzniosłą jak "Władca Pierścieni". W "Hobbicie" zdecydowanie więcej jest humoru, co sprawia, że łatwiej wysiedzieć jest prawie trzy godziny w kinie. Zachowany jest idealny balans pomiędzy scenami poważnymi, scenami walk i humorystycznymi. Mimo pewnych dłużyzn film oglądałam z zapartym tchem.

W roli głównej wystąpił brytyjski aktor Martin Freeman znany m.in z roli Johna Watsona z brytyjskiego serialu "Sherlock" i spisał się w tej roli znakomicie. Przekonująco gra wygodnickiego hobbita, ceniącego dobrą książkę i smaczne jedzenie, który bardzo powoli przeistacza się w poszukiwacza przygód. Zachwycają też Ian Mckellen w roli Gandalfa i Richard Armitage jako krasnoludzki ksiaże Thorin Dębowa Tarcza, a cała wesoła kompania budzi sympatię.

Peter Jackson zdecydował się nakręcić "Hobbita" w nowej technologii (48 klatek na sekundę zamiast standardowych 24) i oczywiście 3D. Nie wiem czy byłam na wersji 48 czy 24, ale sceny walk były dla mnie trochę rozmazane. Jeśli chodzi o stronę wizualną to "Hobbit" jest na prawdę pięknym filmem i dopracowanym w każdym szczególe, ale jeżeli miałbym iść do kina drugi raz to wybrałabym wersję 2D - nie męczy tak bardzo oczu i pozwala się skupić na fabule.

"Hobbit" zapewnia trzy godziny rozrywki na najwyższym poziomie. Jeśli ktoś lubi filmy przygodowe i fantasy, gdzie liczy się odwaga, przyjaźń i honor wyjdzie z kina zachwycony. Ja zamierzam wybrać się do kina powownie.