Przegląd książkowy

Jesienna aura sprzyja siedzeniu w domu, pod kocem z herbatą lub kawą. Sprzyja też niestety kupowaniu i wypożyczaniu książek, więc zebrał się kolejny stosik, ale nie o tym przecież dzisiaj... Tylko o tym co ostatnio przeczytałam.

Zygmunt Miłoszewski "Bezcenny"

1945. Niemcy przegrywają wojnę, każdy myśli tylko o sobie. Generalny Gubernator Hans Frank ukrywa najcenniejsze łupy, a wraz z nimi bezcenny sekret, który ma zapewnić mu nietykalność po wojnie. Skarb ginie bez śladu w tajemniczych okolicznościach. 1946. Do Polski powracają zrabowane dzieła sztuki z "Damą z gronostajem" Leonarda da Vinci na czele. Brakuje "Portretu Młodzieńca" Rafaela Santi, który od tej pory pozostaje najcenniejszym zaginionym na świecie dziełem sztuki i symbolem grabieży dokonanych w czasie II wojny światowej. W Muzeum Czartoryskich w Krakowie od ponad sześćdziesięciu lat na Rafaela czeka pusta rama. Współcześnie. Doktor Zofia Lorentz, historyk sztuki i urzędniczka Ministerstwa Spraw Zagranicznych, próbująca sprawić, aby do Polski wróciło choć kilka z ponad 60 000 zaginionych dzieł, zostaje wezwana do kancelarii premiera. Sprawa jest pilna i ściśle tajna. Arcydzieło Rafaela zostało w końcu namierzone, a ona musi odzyskać je dla Polski. Legalna droga nie wchodzi w grę. Jedynym możliwym sposobem jest kradzież. Zofia podejmuje się zadania. Do jej zespołu dołączają cyniczny młody marszand, świeżo emerytowany oficer służb specjalnych i legendarna szwedzka złodziejka, specjalnie w tym celu wyciągnięta z więzienia.
"Bezcenny" to nowa książka znanego polskiego autora kryminałów Zygmunta Miłoszewskiego. Poprzednie książki pisarza, z prokuratorem Szackim ("Uwikłanie", "Ziarno prawdy") zrobiły na mnie duże wrażenie, więc bez wahania zapisałam się w długiej kolejce w bibliotece. Warto było czekać, bo Miłoszewski napisał wciągającą powieść sensacyjną ze sztuką w tle, stylowo podobną do Dana Browna, ale o kilka poziomów lepszą. Nie mam nic do zarzucenia - bardzo dobra książka!

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania Polacy nie gęsi II.

7.5/10


Magdalena Skopek "Dobra krew. W krainie reniferów, bogów i ludzi”

Dobra krew. W krainie reniferów, bogów i ludzi” to  osobista relacja z wyprawy „na koniec ziemi”. W podróż na Jamał wybrała się Magdalena Skopek, doktor fizyki, pasjonatka fotografii. Dotarła tam do Nieńców – oddalonego od cywilizacji, koczowniczego ludu trudniącego się polowaniem i hodowlą reniferów. Jako przybyszka, która otrzymała nienieckie imię Mjagnie, przez dwa miesiące żyła i przemieszczała się z rodziną Akatteto. Powoziła zaprzęgiem reniferów, wyprawiała skóry, robiła nici ze ścięgien, jadła surowe mięso i ryby, spała w legowisku w czumie, gotowała, odwiedzała święte miejsca. Jej życie w północnosyberyjskiej tundrze okazało się surową i fascynującą przygodą, z której przywiozła debiutancką książkę i zdjęcia – obrazy zupełnie nieznanego świata i ludzi żyjących w zgodzie z rytmem przyrody.
Przyznam się, że nigdy specjalnie nie interesowały mnie tereny na Wschód od polskiej granicy. Moja wiedza na temat Syberii i mieszkającej na niej ludów była nikła. Zaintrygowała mnie jednak okładka - zdjęcie dziecka umazanego krwią i nęcący opis, który możecie przeczytać wyżej. Dzięki Magdalenie Skopek dowiedziałam się o Nieńcach, koczującej ludności zamieszkującej północno- wschodni skraj europejskiej części Rosji, zajmującej się głównie hodowlą reniferów.`Mieszkając w środkowej Europie i korzystając z wszelakich dóbr współczesnego świata łatwo jest zapomnieć, że można żyć inaczej. Historia Magdy Skopek i jej wyprawa do "krainy reniferów, bogów i ludzi" to podróż prawie na inną planetę, gdzie ludzie mieszkają w czumach, a przysmakiem jest surowe mięso renifera i świeża krew. "Dobrą krew" polecam wszystkim marzącym o podróżach, z dala od cywilizacji.

7.5/10 

Martha Grimes "Przystań nieszczęsnych dusz"

 
Nierozwiązana sprawa śmierci Rose Mulvanney, jedyna taka w karierze inspektora Briana Macalviego wraca po 20 latach. Z pomocą Richarda Jury'ego ze Scotland Yardu uda się ją wreszcie rozwiązać, chociaż pochwycenie mordercy nie będzie już możliwe. Rozwiązanie przyjdzie „przy okazji” poszukiwania zabójcy trójki dzieci, których pocięte nożem ciała znaleziono w okolicach Dartmoor (każde w innym miasteczku). Rose Mulvanney zginęła w podobny sposób, ciało odnalazła jej córka, kilkuletnia Tess, która z pozornym spokojem zawiadomiła o zdarzeniu policję i pogotowie, a którą znaleziono obok ciała matki, bawiącą się w kałuży krwi, od tego momentu nie wypowiedziała już słowa. O zabójstwo oskarżony został Sam Waterhouse, który był prawdopodobnie nieszczęśliwie zakochany w Rose. W jego winę nie uwierzył miejscowy inspektor Macalvie, policjant o dość wybuchowym temperamencie, ani starsza córka Rose - Mary, równie wybuchowa. Ponieważ nie znaleziono innego podejrzanego, Sam został skazany na 20 lat więzienia. Teraz, po 20 latach, opuszcza więzienie, a policja poszukuje psychopatycznego zabójcy dzieci i zadaje sobie pytanie, czy Sam ma z tym coś wspólnego? Brian Macalvie oczywiście zna odpowiedź: Sam jest niewinny. I tak jak poprzednio, ma rację.
Każdą z trzech zbrodni łączy to, że zginęło dziecko, narzędzie zbrodni jest także to samo – nóż, ale poza tym ślady się rozmywają. Obaj inspektorzy starają się odkryć punkt wspólny tych wydarzeń, rozmowy tocząc się w pubie Przystań Nieszczęsnych Dusz, tam również znajdą rozwiązanie zagadki…
"Przystań Nieszczęsnych Dusz" to najsłabsza z dotychczasowych książek Marthy Grimes, które czytałam. Serię z inspektorem Jurym i Melrosem Plantem cenię za klimat angielskiej wsi i poczucie humoru, ale tym razem coś nie zagrało, a szczególnie intryga kryminalna i denerwująca postać inspektora Macalviego. Książkę uratowała postać 10-letniej lady Jessici Ashcroft i oczywiście świetny Plant "udający" hrabiego Caverness. Szkoda tylko, że tak mało było Agathy...

Książka przeczytana w ramach Wyzwania kryminalnego.

6/10