"Saga Sigrun" Elżbieta Cherezińska

W zeszłym roku za jedną z najlepszych książek uznałam powieść Elżbiety Cherezińskiej "Korona śniegu i krwi" o polskich Piastach. Niedawno została wydana czwarta, ostatnia część cyklu Północna Droga, a ja postanowiłam przeczytać jej pierwszą część - "Sagę Sigrun".


Akcja książki toczy się w Norwegii w 2 połowie X wieku. Główną bohaterką jest Sigrun, jedyna córka córka jarla Apalvarda, a później żona walecznego Regina. W chwili rozpoczęcia książki ma 16 lat, a jej ojciec planuje wydać ją za mąż. Decyzja o wyborze męża dla córki jest kluczowa dla losów całego rodu, ponieważ Apalvard nie doczekał się męskich potomków. W końcu Sigrun zostaje wydana za władcę sąsiedniego Namsen - Regina, starszego od niej o piętnaście lat. Pomiędzy małżonkami wybucha gwałtowna namiętność. Nie cieszą się sobą zbyt długo - na Reginie, jednym z Panów Północy ciążą obowiązki, które wiążą się z długimi, niebezpiecznymi wyprawami. W tym czasie młoda Sigrun musi sobie radzić z władaniem potężnym grodem Namsen i własną samotnością i wątpliwościami.

Książka Elżbiety Cherezińskiej zaskoczyła mnie. "Saga Sigrun" napisana jest pięknym, plastycznym językiem, co zwraca uwagę już od pierwszych stron. Mimo tego obawiałam się, że jej nie skończę. Nie mogłam wciągnąć się w fabułę, denerwowała mnie idealność głównych bohaterów (piękna i szlachetna ona, równie piękny i waleczny on), a przez pierwsze sto stron autorka bardzo skupiła się na fizycznym aspekcie związku Sigrun i Regina. Sceny erotyczne zostały opisane ciekawie i ze smakiem, ale na początku było ich trochę za dużo. Na szczęście nie przerwałam lektury, a historia wciągała mnie co raz bardziej.

"Saga Sigrun" to przede wszystkim historia wielkiej miłości dwojga ludzi. Jednak to co wyróżnia ją od innych jest tło - Norwegia w X wieku to miejsce i okres bardzo mnie interesujący. Historię poznajemy od strony kobiecej - narratorką jest Sigrun, pani na Namsen. Razem z nią czekamy na powrót wojów do domu, zmagamy się z codziennym życiem, czujemy niepewność i samotność. Jest to zarówno wada, jaki  zaleta jest powieści. Książka Cherezińskiej nie byłaby tak dobra, gdyby nie szczypta magii, pod postacią starej Urd z bagien - zielarki, volvy (wieszczki), rozmawiającej z duchami. Magia i skandynawskie wierzenia zostały skonfrontowane z rozwijającym się w tej części Europy chrześcijaństwem, co stanowi jeden z najciekawszych wątków książki.

"Saga Sigrun" to pomimo kilku wad to dobra, wciągająca powieść, osadzona w ciekawych realiach. Kolejny tom zapowiada się jeszcze lepiej - jego narratorką będzie tajemnicza Haldred, która zastąpi denerwująco idealną Sigrun. Myślę, że ta historia przedstawiona z innej perspektywy może nabrać ciekawych kolorów.

7/10